ARKIB : 29/08/2000
Oleh: DR. RAIS YATIM
HARI jadi negara sudah tiba
sekali lagi. Teriakan 'Merdeka' Tunku kedengaran berulang-ulang di radio dan
TV. Lagu Allahyarham Sudirman turut berkumandang di udara lantas menusuk jiwa
cintakan negara.
Majlis-majlis rasmi memperingati
kemerdekaan tanah air berlangsung dan diatur. Warga Malaysia lantas didayung
perasaan oleh suasana menjelangnya Hari Kebangsaan kita yang ke-43.
Tanah air sudah merdeka 43
tahun. Jika dibanding dengan seorang insan, usia itu sudah mulai menjangkau ke
alam separuh umur. Tetapi bagi sesebuah negara usia itu berada di tahap muda.
Amerika Syarikat dalam tempoh 100 tahun sejarah mencapai kemerdekaan dari
Britain masih bergelumang dengan keabdian, politik ras dan kepincangan yang
sesungguhnya membeliakkan mata jika diperincikan dari sudut nilai hidup hari
ini. Tetapi Malaysia yang merdeka hanya selama 43 tahun sudah melepasi belenggu
hidup jauh lebih bermanfaat dan membanggakan.
Kacamata hak asasi tuangan
Barat memang kebanyakannya mencemik Malaysia tetapi dari segi pencapaian
sebenar negara kita sudah lulus ujian-ujian asas ke arah taraf negara maju.
Tinggal lagi memang terdapat
segolongan yang mudah lupa akan pencapaian negara kita lalu memuja sistem
luaran yang bersandar kepada nilai-nilai dan amalan-amalan tanpa had dan
batasan. Kepada mereka menjadi satu larangan atau tabu untuk mengiktiraf
kemenangan dan kejayaan yang dicapai setakat ini.
Kemerdekaan yang dicapai dan
dinikmati semenjak 43 tahun lalu banyak terdedah kepada fiil ambil mudah,
satu-satunya pendirian yang mudah pula didalangi ketidakfahaman tentang
beberapa asas kenegaraan. Dalam konteks inilah kontroversi yang sengaja ditimbulkan
tentang hak-hak keistimewaan orang Melayu baru-baru ini perlu dijelaskan sekali
gus buat selama-lamanya supaya perjuangan kenegaraan boleh diteruskan atas
landasan yang teguh yang telah tersedia dan diterima selama ini. Memang diakui,
sebelum ini telah dipetuakan supaya isu hak keistimewaan ini jangan lagi
dibangkitkan. Tetapi ulasan ini bukan membangkit perkara yang dicegah
undang-undang. Ianya adalah bangkitan perkara implimentasi yang dibenarkan
undang-undang di bawah Perkara 10(4) Perlembagaan Persekutuan.
Perlembagaan Malaysia yang
lebih dikenal dengan nama Perlembagaan Persekutuan berasal daripada
Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu 1957. Perlembagaan 1957 itu pula berasal
daripada dokumen yang dikenal dengan nama Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu
1948. Sebelum termaktubnya Perlembagaan Tanah Melayu 1957 sebuah badan bernama
Suruhanjaya Reid telah dibentuk bagi mengkaji dan mengesyorkan asas-asas
perlembagaan yang hendak ditubuhkan. Persetujuan asas-asas ini melibatkan
pelbagai pihak, termasuk kerajaan British, Raja-Raja Melayu dan UMNO yang
kemudiannya membawa masuk parti-parti bukan Melayu seperti MCA dan MIC bagi
mewakili masyarakat masing-masing dalam polemik membentuk hak-hak kepentingan
bersama di dalam negara Semenanjung Tanah Melayu yang merdeka. Jelas
disejarahkan bahawa asas permulaan yang dihuraikan di atas adalah terbitan
daripada persetujuan asal antara pelbagai pihak yang mewakili kaum-kaum di
negara ini. Pengiktirafan sebelum negara merdeka khususnya, seperti yang
diterjemahkan melalui Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu 1948, adalah
perjanjian dan ikat janji yang setia. Ikat janji setia itu berterusan setelah
merdeka hinggalah ke hari ini.
Kesemua dokumen perlembagaan
pra-Merdeka dan pasca-Merdeka tersebut di atas mengandungi apa yang dipanggil
peruntukan-peruntukan asas. Islam sebagai agama rasmi Persekutuan, kedaulatan
Raja-Raja, bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan dan kedudukan istimewa orang
Melayu (peruntukan terasas) adalah di antara pruntukan-peruntukan yang
diiktiraf terasas dalam erti kata ia tidak boleh dipinda dengan kaedah dan
prosedur biasa.
Misalnya hak-hak asasi di bawah
Bahagian II Perlembagaan Persekutuan boleh dipinda dengan hanya berkehendakkan
sokongan dua pertiga (2/3) daripada anggota Dewan Rakyat dan Dewan Negara.
Tetapi peruntukan-peruntukan terasas yang disebut itu tidak boleh dipinda tanpa
persetujuan Majlis Raja-Raja. Pindaan yang bersyarat sukar ini menunjukkan
bahawa Per. 153 misalnya, tidak dibenarkan untuk dipinda secara mudah.
Sifat dan kedudukan Perkara 153
yang terasas itu bukan sahaja kerana sukar dipinda tetapi juga dicegah oleh
undang-undang negara (misalnya Akta Hasutan 1948) daripada dipersoalkan dengan
tujuan hendak merendah atau mengetepikan hak-hak itu. Perbuatan sedemikian
boleh dianggap sebagai kesalahan di bawah Akta Hasutan, satu-satunya
undang-undang yang telah dikekalkan semenjak tahun 1948 dan dibenarkan di bawah
kuat kuasa Fasal 10(4) Perlembagaan Persekutuan. Fasal ini membenarkan Parlimen
membuat undang-undang bagi menghalang perbuatan mempersoalkan, antara lain
hak-hak keistimewaan orang Melayu.
Soal sama ada Peguam Negara
hendak mendakwa atau tidak seseorang yang mempersoalkan hak-hak keistimewaan
orang Melayu adalah soal lain yang perlu diselesaikan olehnya selaku pendakwa
raya berasaskan bukti. Namun Perkara 153 dalam perhitungan ini tetap utuh dan
menjamin kedudukan istimewa orang Melayu. Tidak semua persoalan yang
dibangkitkan dari hal hak-hak istimewa orang Melayu itu (Per.153) layak
dianggap salah di sisi undang-undang jika persoalan yang ditimbulkan hanyalah
bersandar kepada soal-soal penjalanan atau implimentasi peruntukan itu. Perkara
153 yang mengandungi 12 klausa atau pecahan besar perlu difahami dengan teliti
bukan sahaja oleh orang Melayu sendiri tetapi juga oleh bukan Melayu. Ini
adalah kerana peruntukan keramat ini juga memberi perlindungan kepada anggota
masyarakat Malaysia bukan Melayu. Perkara 153 sebenarnya tidak menyebut hak
istimewa orang Melayu dan bumiputera di Sabah dan Sarawak. Ia menyebut istilah
kedudukan istimewa orang Melayu dan bumiputera di Sabah dan Sarawak (special
position of the Malays and the natives of Sabah and Sarawak). Kedudukan
istimewa orang Melayu ini adalah di bawah tanggungjawab Yang diPertuan Agong
yang juga pada masa yang sama menjaga di bawah klausa (1) Per. 153 kepentingan
setimpal kaum-kaum lain (the legitimate interests of other communities).
Di bawah 12 ceraian utama
Per.153 itu disenaraikan perkara-perkara pokok yang perlu dijaga atau
dilaksanakan. Perkara-perkara pokok itu ialah kedudukan di dalam perkhidmatan
awam, biasiswa dan latihan, pameran, kemudahan-kemudahan khas, permit atau
lesen bagi menjalankan apa-apa perniagaan. Baginda, dengan nasihat Kabinet
bolehlah mengeluarkan arahan-arahan yang sesuai bagi merealisasikan perkara-perkara
pokok itu seperti menentukan kuota pengajian di institusi pengajian tinggi,
kolej, dan universiti. Juga ditegaskan di bawah Per.153 bahawa tiada hak yang
harus diketepikan sebelum atau selepas arahan itu dibuat. Dalam aspek inilah
dikatakan pihak-pihak lain tidak perlu bimbang terhadap pemakaian dan kuat
kuasa Per. 153 kerana kedudukan bukan Melayu tetap terjamin.
Per.153 tidak kacau orang lain.
Ia hanya berfungsi menjaga dan menangani keciciran yang dialami orang Melayu
dan bumiputera Sabah dan Sarawak yang rata-rata masih ketinggalan dalam
pelbagai aspek dan jurusan. Tiada apa-apa alasan yang boleh diterima untuk
mengkaji semula atau meminda peruntukan terasas ini jika tujuan itu hanya
semata-mata hendak menghapuskan atau mengurangkan kedudukan yang sedia ada.
Sebaliknya, jika Per. 153 hendak diperhebat atau diperbaiki implikasi dan
pemakaiannya untuk orang Melayu serta bumiputera di Sabah dan Sarawak maka
cadangan itu wajar diterima.
Sesungguhnya debat Per. 153
selesai sudah. Cuma erti merdeka kepada orang Melayu sebaik-baiknya ialah
bahawa perlindungan yang diberi oleh Perlembagaan itu tidak harus sampai
melemahkan mereka. Yang bukan Melayu pula perlu menerima hakikat bahawa Per 153
tidak merampas mana-mana hak mereka sama ada yang sedia ada mahupun yang akan
wujud di masa akan datang.
Salah satu ciri inti kepada
konsep merdeka ialah minda mesti bebas daripada prasangka yang bukan-bukan.
Menyangka bahawa Per.153 akan melumatkan hak-hak lain adalah satu contoh
prasangka yang berbahaya.
Semoga Merdeka kali ke-43
mencuci dan membersihkan diri kita daripada prasangka itu.
DATUK DR. RAIS YATIM, Menteri
di Jabatan Perdana Menteri.
Sumber-Artikel Penuh:
http://ww1.utusan.com.my/utusan/info.asp?y=2000&dt=0829&pub=Utusan_Malaysia&sec=Rencana&pg=ot_01.htm#ixzz4avPRSGqN
© Utusan Melayu (M) Bhd
Tiada ulasan:
Catat Ulasan