ARKIB : 01/09/2000
Oleh:AINOL AMRIZ ISMAIL
(WARTAWAN UTUSAN)
KESEDARAN awal tentang nasib
orang Melayu yang menghadapi ancaman kepupusan datangnya atas daya usaha
seorang Pegawai Daerah Batu Pahat, Dato' Onn bin Jaafar.
Kesungguhan Dato' Onn menentang
Malayan Union membawa kepada penganjuran Kongres 1946 yang menyaksikan
penubuhan UMNO. Maka perjuangan Dato' Onn cukup kental ketika itu, sehingga
beliau memperoleh sokongan padu daripada keseluruhan orang Melayu termasuk
daripada kalangan mereka yang berhaluan kiri iaitu Parti Kebangsaan Melayu
Malaya (PKMM) dan Parti Komunis Malaya (PKM).
Usaha Dato' Onn dan UMNO ini
mendapat sokongan daripada bekas pegawai Inggeris di London pada bulan April
1946 dan mereka ini termasuklah bekas Penasihat Inggeris di Johor, R.O.
Winstedt dan bekas Ketua Residen Negeri Melayu Bersekutu, Frank Swettenham.
Kata mereka Malayan Union ialah
satu tindakan yang memusnahkan orang Melayu.
Justeru pegawai rendah di Tanah
Melayu, L.D. Gammans yang mengetuai rombongan kerajaan British berhasrat
meninjau keadaan politik semasa di Tanah Melayu dan pada masa yang sama gerakan
UMNO mempunyai strategi tersendiri untuk mewujudkan tunjuk perasaan secara
aman, di setiap lokasi tempat pelawat itu berada.
Antara tempat yang dikunjungi
ialah Johor Bahru dan Kajang (28 Mei 1946), Sri Menanti dan Rembau (29 Mei
1946), Alor Setar pada 5 Jun 1946 dan Pulau Pinang pada 7 Jun 1946.
Lantas kesungguhan UMNO dan
orang Melayu mengadakan demonstrasi telah mempengaruhi Gammans dan pada bulan
Julai 1946, beliau mendesak parlimen Inggeris, House of Commons supaya
mengadakan perjanjian baru bagi menggantikan Malaysia Union.
Menurut buku UMNO Johor,
Memartabatkan Bangsa Melayu, gamman berkata, 'orang Melayu merasa mereka telah
ditipu oleh Inggeris.'
Maka dalam persidangan UMNO
pada 27 Mei 1946, Dato' Onn bercadang melantik peguam, R. Braddell (peguam
negeri Johor pada tahun 1930-an) untuk mewakili UMNO dalam perundingan kerajaan
Inggeris dari tahun 1946 hingga 1948.
Penentangan Malayan Union ini
juga turut mendapat sokongan Raja-Raja Melayu apabila mereka turut rasa tertipu
dengan perjanjian MacMichael yang ditandatangani sebelum ini.
Wakil UMNO berbincang buat
pertama kalinya dengan Gabenor Malayan Union, Sri Edward Gent pada 29 Mei 1946
di Kuala Kangsar, Perak dan diikuti dengan perbincangan Dato' Onn pada 18 Jun
1946.
Kata Dato' Onn, selagi
perjanjian MacMichael tidak dihapuskan, orang Melayu tidak akan tunduk dan
bertolak ansur. Pada 26 Jun, Dato' Onn dengan lantang menolak kehendak
Setiausaha Negeri bagi Tanah Jajahan, Sir George Hall yang mahu mengekalkan
kuasa perundangan negeri-negeri Melayu dalam tangan Raja England.
Sikap tidak bertolak ansur
Dato' Onn menyebabkan Inggeris cemas terhadap kebangkitan survival orang Melayu
dan Dato' Onn menggunakan otak pintarnya memerangkap Inggeris dalam sepucuk
surat yang mengesahkan kegiatan pemuda Melayu kini condong ke Indonesia di Batu
Pahat, Johor.
Ancaman Dato' Onn ini terasa
munasabah kerana Angkatan Pemuda Insaf (API) yang ditubuhkan pada bulan Februari
1946 dibawah pimpinan Ahmad Boestamam sebagai sayap pemuda PKMM, ialah satu
contoh gerakan radikal orang Melayu yang mirip kepada Revolusi Indonesia.
Keanggotaan PKMM dalam UMNO dari bulan Mac hingga Mei 1946 boleh mempengaruhi
UMNO.
Akhirnya Setiausaha Negeri
Tanah Jajahan, GH Hall mengutus surat bertarikh 29 Jun 1946 membenarkan Ketua
Gabenor Asia Tenggara, Sir Malcolm MacDonald menerima kehendak orang Melayu.
Pada 24 Julai 1946, Dato' Onn
sekali lagi membuktikan survival orang Melayu perlu ada dalam menangani kemelut
penyatuan negeri-negeri Melayu dalam Persekutuan selepas Raja-Raja Melayu mahu
mengetepikan Melaka dan Pulau Pinang.
Keputusan itu dibantah oleh
Dato' Onn dan menjelaskan, negeri itu wajar menjadi anggota Persekutuan kerana
kedua-duanya adalah negeri Melayu yang awal terpisah kerana penjajahan.
Kenyataan itu disokong oleh Edward Gent.
Beberapa perkara lain turut
diperjuangkan oleh Dato' Onn termasuklah sumpah taat setia rakyat Persekutuan
yang bukan ditujukan kepada Raja England, sebaliknya kepada Raja Melayu.
Begitu juga, soal perundangan
di mana undang-undang Tanah Melayu patut diluluskan oleh Majlis Persekutuan
Tanah Melayu tanpa campur tangan Parlimen Inggeris.
Dato' Onn menggunakan sikapnya
yang tegas untuk mendapatkan kedudukan baik bagi negeri Melayu walaupun beliau
hanya seorang Pegawai Daerah.
Tugas Dato' Onn tidak berakhir
di situ, sebaliknya sebagai Yang di-Pertua UMNO, beliau telah menganggotai
Jawatankuasa Kerja bagi membuat draf perlembagaan baru menggantikan Malayan Union
yang bermesyuarat dari 6 Ogos hingga 1 November 1946.
Dato' Onn membantah cadangan
Setiausaha Agung Ketua Gabenor Asia Tenggara, Sir Ralph Hones yang mahu
kerakyatan Persekutuan berdasarkan 'siapa sahaja yang mengaku taat setia kepada
Persekutuan Tanah Melayu sebagai tanah airnya'(jus soli)
Akhirnya, UMNO dan Raja Melayu
menerima orang bukan Melayu sebagai rakyat Persekutuan dengan syarat ketat dan
Inggeris pula menerima kerakyatan jus soli bagi orang Melayu sahaja. Maka
rangka Perjanjian Persekutuan 1948 diterima oleh ketiga-tiga pihak, UMNO, Raja
Melayu dan Inggeris.
Bagaimanapun, Dato' Onn tidak
pernah menduga menerima tentangan sehinggalah rangka perjanjian itu dibawa ke
Mesyuarat Agung UMNO pada 10 Januari 1947 di Alor Setar untuk dibincangkan.
Ahli UMNO diminta menerima
cadangan itu dengan ugutan peletakan jawatan Dato' Onn. Beliau membuat ancaman
ini apabila menerima tekanan daripada Saberkas (Kedah), Lembaga Kesatuan Melayu
Johor (LKJM) dan PKMM sendiri.
Bagaimanapun cadangan UMNO itu
kemudiannya dibincangkan oleh Majlis Penasihat Malayan Union (MUAC) _ badan
perundangan tertinggi dalam kerajaan Malayan Union.
Justeru Dato' Onn sekali lagi
mendesak Inggeris supaya menambah suara orang Melayu kepada 15 agar sama dengan
suara Inggeris dan bukan Melayu dalam majlis penasihat itu.
Tuntutan Dato' Onn dipersetujui
Inggeris dan draf itu diluluskan sebelum dihantar ke London pada November 1946.
Sebulan kemudian, draf ini dibawa balik ke Kuala Lumpur dan satu mesyuarat tiga
segi diadakan bagi membincangkan hal itu sekali lagi sebelum dicetak pada 20
Disember 1947.
Tuntutan Dato' Onn sering kali
diterima Inggeris kerana mereka mempunyai kepentingan berdalam menghadapi
tekanan golongan kiri iaitu PKM dan PKMM yang mahu mendapatkan kuasa.
PKMM telah menentang UMNO sejak
Jun 1946, apabila ia keluar dari parti ini kerana menolak Perjanjian
Persekutuan yang tidak memberi kemerdekaan kepada Tanah Melayu.
Kata Dato' Onn: ''Saya ada
mendengar beberapa pihak berkehendakkan kemerdekaan penuh atas tuntutan ini,
hendaklah kita tunjukkan kebolehan kita supaya barang yang sudah kita pegang
itu tidak terlepas daripada tangan kita.''
Ini menyebabkan PKMM menarik
balik sokongan dan mereka menubuhkan Pusat Tenaga Rakyat (PUTERA) pada 22
Februari 1947 untuk menentang Dato' Onn dan UMNO.
Namun begitu, Dato' Onn tetap
cekal dan pada 20 Januari 1948, beliau menghadiri Persidangan Pleno di King's
House, Kuala Lumpur bersama Inggeris dan Raja Melayu.
Pada peringkat ini, Dato' Onn
masih mendesak Inggeris supaya peraturan dan arahan Majlis Mesyuarat Negeri dan
Persekutuan di buat dengan pengetahuan negeri Melayu, selain meminta supaya
diadakan pasukan berkawal di rumah Menteri Besar. Kedua-dua perkara ini
diterima Inggeris.
Dengan persetujuan itu, pada 21
Januari 1948, Perjanjian Persekutuan 1948 ditandatangani oleh Raja-Raja Melayu
dan Inggeris di King's House Kuala Lumpur. Dato' Onn hadir sebagai wakil UMNO
dan Johor.
Maka terbentuknya Persekutuan
Tanah Melayu yang melindungi hak Melayu di negeri sendiri.
SUMBER-Artikel Penuh:
http://ww1.utusan.com.my/utusan/info.asp?y=2000&dt=0901&pub=Utusan_Malaysia&sec=Rencana&pg=ot_05.htm#ixzz4awFQHBga
© Utusan Melayu (M) Bhd
Tiada ulasan:
Catat Ulasan