ARKIB : 22/06/2010
ALI bin Abi Talib adalah khalifah
keempat yang dilantik selepas mendapat sokongan majoriti. Beliau dilantik
menjadi khalifah pada tahun 35 Hijrah. Beliau dilahirkan pada tahun 602 Masihi.
Beliau berasal daripada Bani
Hasyim yang berketurunan Quraisy.
Beliau ialah sepupu dan menantu
Nabi Muhammad. Beliau ialah suami Fatimah bin Muhammad dan juga pemuda pertama
yang memeluk Islam.
Nabi Muhammad menggelarkannya Zu
al-Fiqar kerana keberanian dan sifat kepahlawanannya yang terserlah. Beliau
juga mendapat gelaran Asad Allah yang bermaksud Singa Allah.
Ali meninggal dunia pada 40
Hijrah kerana ditikam oleh Abdullah bin Maljam iaitu salah seorang daripada
golongan Khawarij.
Menurut cerita, Khalifah Ali
kehilangan sepasang pakaian perang. Puas beliau mencarinya tetapi masih tidak
jumpa pakaian perang tersebut. Pada suatu hari, Khalifah Ali ternampak seorang
lelaki Nasrani memakai pakaian perang itu. Ali dapat mengecam pakaian perang
itu benar-benar kepunyaannya.
"Tahukah kamu, pakaian
perang yang kamu pakai itu adalah milik saya," kata Ali kepada orang
Nasrani itu.
"Pakaian perang itu milik
saya," ulang Ali lagi.
"Tidak. Pakaian perang ini
adalah milik saya," jawab orang Nasrani itu.
Ali tidak berputus asa lalu
berkata, "Serahkan semula pakaian perang itu kepada saya. Sudah lama saya
mencari pakaian perang itu".
"Tidak. Saya tidak mahu
serahkan pakaian perang ini kepada kamu," kata lelaki Nasrani itu.
Lelaki Nasrani itu tetap dengan
pendiriannya. Beliau tidak mahu menyerahkan pakaian perang itu walaupun sudah
berkali-kali di minta oleh Ali.
"Sekiranya begitu kata kamu,
mari kita pergi ke mahkamah. Di sana, pihak pengadilan dapat
menentukannya," kata Ali.
"Baik, saya setuju. Mari
kita pergi berjumpa dengan tuan hakim," jawab lelaki Nasrani itu.
Kemudian, mereka berjumpa dengan
hakim yang bernama Kadi Syuraih. Beliau adalah seorang hakim yang adil dan
bijaksana. Sampai sahaja di mahkamah itu, Ali berkata kepada tuan hakim,
"Saya tidak pernah memberikan pakaian perang itu kepada orang lain. Saya
rasa pakaian perang yang dipakai oleh lelaki Nasrani itu adalah milik saya.
Saya dapat mengenali pakaian perang tersebut".
Mendengar penjelasan Ali, hakim
menyoal pula orang Nasrani itu, "Adakah benar seperti yang dikatakan oleh
Ali tadi".
Lelaki Nasrani itu menjawab,
"Pakaian perang itu milik saya". Lelaki Nasrani itu masih tetap
dengan pendiriannya menyatakan pakaian perang itu miliknya.
Tuan hakim menjalankan tugasnya
dengan adil. Bagi mendapatkan kepastian, tuan hakim bertanya pula kepada Ali,
"Bolehkah kamu berikan bukti? Bukti yang menunjukkan bahawa pakaian perang
itu milik kamu dan bukan milik lelaki Nasrani itu".
Tuan hakim itu memang seorang
yang adil dan bijaksana. Ali berkata, "Saya tidak mempunyai sebarang
bukti".
Keputusan mahkamah dibuat. Orang
Nasrani itu tidak bersalah. "Saya memutuskan bahawa pakaian perang itu
adalah milik orang Nasrani dan bukan milik Ali," kata tuan hakim.
Keputusan mahkamah adalah
muktamad. Ali dan orang Nasrani itu keluar daripada persidangan mahkamah. Di
luar kawasan mahkamah, lelaki Nasrani itu berjumpa Ali.
"Keputusan yang dijatuhkan
oleh tuan hakim adalah muktamad. Tuan hakim hanya menjalankan tugasnya dengan
seadil-adilnya. Kamu memang seorang yang jujur dan sabar. Mulai pada hari ini,
saya mengaku bahawa tiada tuhan yang disembah selain Allah dan Nabi Muhammad
itu adalah pesuruh Allah," kata orang Nasrani itu di hadapan Ali.
Ali mendengar dengan teliti.
Kemudian, lelaki Nasrani itu menceritakan kisah sebenar mengenai pakaian perang
yang dipakainya itu.
"Pakaian perang ini saya
terjumpa ketika kamu pergi ke Perang Siffin. Pakaian perang ini terjatuh
daripada kenderaan yang kamu naiki. Lalu saya mengambil pakaian perang itu.
"Saya pakai pakaian perang
ini dan menjadi milik saya. Tetapi sekarang pakaian perang ini bukan milik saya
lagi. Pakaian perang ini adalah milik kamu. Ambillah," kata lelaki Nasrani
itu.
Mendengar penerangan lelaki
Nasrani itu, Ali kagum dengan sikapnya yang jujur itu.
Kemudian Ali berkata kepada
lelaki Nasrani itu, "Kamu memang seorang yang jujur. Sekarang kamu sah
menjadi orang Islam. Ambillah pakaian perang ini.
"Saya beri pakaian perang
ini kepada kamu. Sekarang pakaian perang ini sah menjadi milik kamu".
Demikianlah sikap jujur, amanah
dan suka bertoleransi di antara satu sama lain. Sikap bertoleransi, jujur dan
amanah terhadap orang lain akan mendatangkan kebaikan dan kesejahteraan di
kalangan manusia sejagat.
SUMBERArtikel Penuh:
http://ww1.utusan.com.my/utusan/info.asp?y=2010&dt=0622&pub=Utusan_Malaysia&sec=Bicara_Agama&pg=ba_01.htm#ixzz5aETJwYrH
© Utusan Melayu (M) Bhd
Tiada ulasan:
Catat Ulasan