ARKIB : 01/11/2003
Oleh Zin Mahmud
(WARTAWAN UTUSAN)
Pada hari Tun Dr. Mahathir
Mohamad mula menjadi Perdana Menteri pada hari Khamis, 16 Julai 1981 bersamaan
dengan 13 Ramadan 1401, akhbar Utusan Malaysia menyiarkan tiga berita dan
gambar menarik di muka depannya.
Tajuk pertama berhubung dengan
bekas Perdana Menteri, Tun Hussein Onn mempengerusikan mesyuarat kabinet kali
terakhir. Ada dua gambar disiarkan untuk beritanya. Pertama, gambar Hussein dan
Dr. Mahathir semasa mesyuarat itu. Satu lagi ialah gambar Datuk Musa Hitam
berjenaka dengan Tengku Razaleigh Hamzah.
Satu lagi berita di muka depan
dengan gambarnya sekali ialah mengenai Datuk Seri Anwar mengesahkan
keputusannya untuk meletak jawatan sebagai Presiden Angkatan Belia Islam
Malaysia (ABIM).
Sementara satu lagi berita muka
depan dengan gambar ialah mengenai Datuk Seri Abdullah Ahmad Badawi mendapat
gelaran Datuk.
Sudah tentu pada masa itu, tidak
ada sesiapa yang menyangka bahawa akhirnya Abdullah yang akan menggantikan Dr.
Mahathir.
Tumpuan perhatian pada masa itu
adalah persaingan antara Musa dan Tengku Razaleigh.
Ketika Anwar Ibrahim menjadi
Timbalan Perdana Menteri, tidak banyak pihak yang boleh menjangka bintang cerah
Abdullah.
Tetapi hari ini rakyat Malaysia
menyaksikan bahawa Abdullah telah ditakdirkan menjadi Perdana Menteri Malaysia
kelima.
Liku-liku perjalanan Abdullah
untuk menjadi Perdana Menteri bukannya mudah dan ringkas. Bagaimanapun, jawatan
Perdana Menteri merupakan satu amanah dan tanggungjawab yang diberikan
kepadanya oleh keadaan politik semasa. Dalam keadaan begini, beliau menjadi
satu harapan besar bagi rakyat Malaysia.
Jawatan ini bukan dikejar
semata-mata untuk mendapatkan kuasa atau matlamat tertentu.
Begitulah juga dengan penyertaan
beliau ke dalam politik pada tahun 1977. UMNO Pulau Pinang yang biasa dengan
cara kepimpinan keluarga Badawi mempelawa Abdullah menggantikan arwah bapanya
memimpin UMNO Bahagian Kepala Batas dan Seberang Perai.
Ini berlaku selepas bapanya Ahmad
Badawi meninggal dunia pada 8 Mei 1977. Allahyarham menjadi Ahli Dewan Undangan
Negeri Pulau Pinang dari tahun 1972 hingga beliau meninggal dunia.
Abdullah meletak jawatan
kerajaannya dan bertanding bagi kerusi Parlimen kawasan Kepala Batas pada tahun
1978. Beliau menang mudah dan pada Disember tahun yang sama, Abdullah dipilih
menjadi Timbalan Pengerusi Badan Perhubungan UMNO Pulau Pinang.
Pada tahun berikutnya, beliau
menjadi Ketua Cawangan UMNO Bertam dan Ketua Bahagian UMNO Kepala Batas. Beliau
kemudian dilantik menjadi Setiausaha Parlimen Kementerian Wilayah Persekutuan.
Pada tahun 1980, Abdullah dilantik sebagai Timbalan Menteri Wilayah Persekutuan
selama dua tahun.
Dr. Mahathir melantiknya sebagai
Menteri di Jabatan Perdana Menteri dan setelah mengalami jatuh bangun dan
pelbagai cabaran politik, akhirnya kini beliau menjadi Perdana Menteri.
Orang yang gemar melihat semua
perkara dari sudut politik, sudah tentu terdorong untuk membincangkan soal-soal
berbentuk spekulatif umpamanya tentang siapakah yang akan dilantik menjadi
Timbalan Perdana Menteri dan perebutan jawatan dalam pemilihan UMNO akan
datang.
Tetapi apa yang sebenar lebih
penting daripada soal percaturan politik ialah kedudukan jawatan Perdana
Menteri dengan kekuasaan serta pengaruhnya terhadap kehidupan rakyat Malaysia.
Sesungguhnya Perdana Menteri
merupakan jawatan yang mempunyai kuasa paling besar di negara ini. Tetapi sudah
tentu kuasa ini datang dengan tanggungjawab. Perdana Menteri sebagai ketua
kerajaan boleh menentukan jatuh bangun negara, maju mundur negara, malah aman
ataupun perang.
Menurut Perkara (2) Perlembagaan,
pelantikan Perdana Menteri sebagai Ketua Eksekutif Kerajaan Malaysia adalah di
bawah bidang kuasa Yang di-Pertuan Agong.
Sementara Perkara 43(1) pula
memperuntukkan kuasa kepada Yang di-Pertuan Agong untuk melantik suatu Jemaah
Menteri iaitu kabinet untuk menasihatkannya dalam hal menjalankan
tugas-tugasnya.
Perkara 43 (2) menyatakan bahawa
Yang di-Pertuan Agong hendaklah terlebih dahulu melantik seorang ahli Dewan
Rakyat sebagai Perdana Menteri untuk mengetuai Jemaah Menteri, yang pada
pendapatnya akan mendapat kepercayaan sebilangan besar ahli Dewan Rakyat.
Dari segi praktikalnya,
kepercayaan ini ditunjukkan melalui parti atau gabungan parti yang mempunyai
majoriti anggota Dewan Rakyat.
Atas nasihat Perdana Menteri,
Yang di-Pertuan Agong hendaklah melantik menteri-menteri lain daripada antara
ahli-ahli mana-mana Majlis Parlimen, iaitu Dewan Rakyat dan Dewan Negara.
Proses mengangkat sumpah sebagai
Perdana Menteri dilakukan di hadapan Yang di-Pertuan Agong yang kebiasaannya
disaksikan oleh Menteri Kabinet, Yang Dipertua Dewan Rakyat dan Dewan Negara
dan Ketua Hakim Negara.
Sebagai Ketua Eksekutif kerajaan,
Perdana Menteri bertanggungjawab penuh kepada Yang di-Pertuan Agong dalam semua
hal.
Setelah mencapai kemerdekaan
selama 46 tahun dengan sistem Perlembagaan Persekutuan dikuatkuasakan dan
berjalan lancar, maka amalan pentadbiran Malaysia bertambah kukuh kerana
keberkesanannya bukan saja mewujudkan keharmonian hidup bernegara tetapi juga
mendatangkan kemajuan untuk kemakmuran rakyat.
Kelicinan peralihan kuasa antara
Perdana Menteri sebanyak lima kali membuktikan juga bahawa sistem yang ada pada
negara ini berjalan lancar dan berkesan.
Di mana-mana pun di dunia, dan
sepanjang sejarah manusia mewujudkan sistem pemerintahan, peralihan kuasa
merupakan tempoh yang menimbulkan suasana gelisah dan proses itu perlu
dilakukan selicin boleh bagi mengelakkan sebarang pergolakan.
Dalam sejarah dunia, itulah yang
berlaku semasa seseorang raja mangkat dan pada zaman moden ini, mengikut sistem
negara masing-masing, suasana gelisah berlaku ketika perubahan kuasa presiden
atau Perdana Menteri.
Sememangya dalam sistem demokrasi
Raja Berperlembagaan, Perdana Menteri dilantik setiap kali selesai pilihan raya
umum, di samping pemilihan jawatan dalam parti pemerintah.
Malaysia menyaksikan 10 kali
pilihan raya umum dan setiap kali setelah ia selesai, Perdana Menteri akan
dilantik oleh Yang di-Pertua Agong. Tetapi perkara itu dapat dilakukan dengan
licin kerana secara konsisten Perikatan dan Barisan Nasional (BN) yang diketuai
oleh UMNO memenangi pilihan raya umum. Keadaan ini mewujudkan kestabilan
negara.
Tetapi peralihan kuasa antara
Perdana Menteri di Malaysia hanya berlaku sebanyak lima kali. Oleh kerana Dr.
Mahathir memimpin negara dalam jangka waktu yang boleh dianggap lama iaitu 22
tahun, maka sudah tentu ia menjadi perhatian besar rakyat negara ini. Perubahan
kepimpinan negara yang terakhir berlaku iaitu 22 tahun lalu sudah banyak
dilupakan oleh kebanyakan orang. Lebih-lebih lagi bagi generasi baru yang
sepanjang hayatnya hanya mengenal seorang Perdana Menteri.
Pastinya, cara Abdullah akan
berbeza daripada Perdana Menteri terdahulu tetapi tugasnya dalam sistem yang
ada di negara ini tidak sukar untuk dijangkakan. Ini kerana bukan saja Abdullah
datang daripada parti yang sama dengan empat Perdana Menteri terdahulu tetapi
juga mengetuai jentera kerajaan yang sudah memiliki dasar-dasar dan rancangan
jangka panjang.
Contoh jelas ialah Rancangan
Malaysia Kelapan yang pelaksanaan meliputi tempoh 2001 hingga 2005. Pada hari
terakhir pemerintahan Dr. Mahathir, beliau telah membentangkan usul mengenai
Kajian Separuh Penggal Rancangan Malaysia Kelapan.
Abdullah sudah tentu perlu
memastikan kejayaan rancangan negara itu berdasarkan kajian separuh penggal.
Selanjut daripada itu, beliau wajar menyediakan Rancangan Malaysia Kesembilan.
Tugas-tugas seperti ini tidak akan selesai. Ia adalah sebahagian daripada tugas
seorang Perdana Menteri Malaysia.
SUMBERArtikel Penuh:
http://ww1.utusan.com.my/utusan/info.asp?y=2003&dt=1101&pub=Utusan_Malaysia&sec=Rencana&pg=re_01.htm#ixzz4deO9Nx52
© Utusan Melayu (M) Bhd
Tiada ulasan:
Catat Ulasan