Persetujuan Manila 31.7.2015

Pada hari ini 31.7.2015 dalam tahun 1963,  Perdana  Menteri  Persekutuan  Tanah  Melayu,  Tunku  Abdul  Rahman  Putra  telah mewakili  kerajaan  Tanah  Melayu  dalam  upacara  menandatangani  satu  persetujuan  yang  dikenali  sebagai   Persetujuan  Manila.  Persetujuan  yang  ditandatangani  di  Manila  ini  adalah   diantara  Kerajaan  Persekutuan  Tanah  Melayu,  Republik  Indonesia  dan  Filipina.  Kerajaan  Republik  Indonesia  diwakili  oleh  Presiden  Soekarno,  manakala  kerajaan  Filipina  pula  diwakili  oleh  Presiden  Diosdado  Macapagal.  Persetujuan  ini  ditandatangani  untuk  kepentingan  bersama  bagi  menjamin  keutuhan,  keselamatan,  pembangunan  ekonomi  dan  kemajuan  sosial  serantau.  Persetujuan  ini  juga  mengandungi  pendirian  kerajaan  Republik  Indonesia  dan  Filipina  berhubung  penubuhan  Malaysia  dan  kemasukan  Borneo  Utara  ke  dalam  Malaysia.  Ketiga-tiga  ketua  kerajaan  ini  juga  telah  mencapai  kata  sepakat  dan  persetujuan  bersama  agar  sebarang  pertelingkahan  terutama  mengenai  tuntutan  Filipina  ke  atas  Borneo  Utara  diusahakan  secara  aman  serta  selaras  dengan  Piagam  Bangsa-Bangsa  Bersatu  dan  Deklarasi  Bandung.  Sesungguhnya,  persetujuan  yang  ditandatangani  ini  telah  membawa  kepada  pembentukan  Malaysia  pada  16  September  1963.

SUMBER- http://hids.arkib.gov.my/

PERANG BETING MARU.

OLEH-AHMAD BIN YAAKOB

Pada hari ini Jumaat 31.07.1849, satu pertempuran telah berlaku antara orang-orang Iban Saribas dengan angkatan perang James Brooke di sebuah beting pasir yang besar dinamakan Beting Marau di Kuala Sungai Kerian, Sarawak. Pertempuran yang mengorbankan banyak jiwa ini terkenal sebagai Perang Beting Marau. Perang yang berlaku ini adalah berikutan pengepungan yang dilakukan oleh angkatan perang James Brooke untuk memerangi orang Iban Saribas yang dianggap oleh Brooke sebagai perompak laut. James Brooke telah melengkapkan angkatannya dengan 3 buah kapal perang bertama H.M.S. Royalist, Albatros dan Namesis. Di samping itu angkatan tersebut disertai oleh kapal-kapal kecil dan perahu yang hanya mengandungi lebih daripada 3,000 orang. James Brooke dan angkatan perangnya telah bertolak dari Kuala Sungai Sarawak pada 25 Julai dan pada 27 Julai, angkatan James Brooke telah mengepung Kuala Sungai Kerian. James Brooke mendapat berita bahawa pada 26hb. Julai satu angkatan perompak laut yang besar telah bertolak meninggalkan Sungai Saribas menuju ke arah Sungai Batang Lupar dengan tujuan menyerang sebuah kampung besar. James Brooke telah mengatur rancangan untuk menyerang angkatan tersebut apabila mereka pulang ke tempat mereka di Sungai Saribas. Selama 3 hari angkatan perang James Brooke menunggu dan akhirnya kelihatan perahu-perahu orang Iban Saribas sebanyak 150 buah menuju ke Kuala Kelakar. Apabila hari malam, perahu-perahu tersebut cuba masuk ke Sungai Saribas. Angkatan perang James Brooke telah mengepung dari belakang dan berlakulah pertempuran. Orang Iban Saribas  bayak yang tewas dan terpaksa berundur. Ketua Orang Iban Saribas bernama Linggir yang enggan mengalah, dengan marah dan bengisnya telah membawa pasukannya menyerang salah sebuah kapal perang James Brooke yang bernama Namesis yang berlabuh berhampiran Beting Marau. Pertempuran yang hebat telah berlaku mengakibatkan ramai orang Iban Saribas terbunuh dan yang lainnya melarikan diri. Perahu-perahu mereka banyak musnah dan karam. Hanya perahu Linggir dan Abang Apung bersama orang-orangnya sahaja yang dapat melepaskan diri dari pertempuran tersebut. Pertempuran inilah yang dikenali sebagai Perang Beting Marau.

SUMBER- http://hids.arkib.gov.my/

Negara Persekutuan Amerika Syarikat

OLEH –AHMAD BIN YAAKOB

Konsep negara Persekutuan

Istilah persekutuan berasal daripada perkataan Greek, iaitu foedus yang membawa maksud perjanjian. Persekutuan merupakan gabungan beberapa buah wilayah atau negeri yang dahulunya bebas tetapi kemudiannya menjadi negara bersekutu di bawah satu perlembagaan pusat.

 

Sistem persekutuan merupakan sistem pemerintahan yang terdiri daripada dua kerajaan, iaitu kerajaan pusat dan kerajaan negeri. Setiap kerajaan pusat dan negeri mempunyai bidang kuasa masing-masing dalam perkara-perkara tertentu. Apabila  wilayah-wilayah tersebut bergabung ke dalam sebuah persekutuan, dengan sendirinya wilayah-wilayah berkenaan menyerahkan kedaulatan kepada kerajaan pusat dan ketaatan rakyat tertumpu kepada kerajaan persekutuan.[1]

      Sungguhpun wilayah tersebut telah menyerahkan kedaulatannya kepada kerajaan pusat, wilayah tidak akan hilang identiti kerana ada perkara-perkara tertentu yang dijamon oleh perlembagaan persekutuan. Perlembagaan Amerika tetap memberi kebebasan kepada negeri-negeri menggubal undang-undang yang berkaitan dengan adat dan budaya tempatan kerana setiap negeri mempunyai latar belakang dan sejarah yang berlainan.

      Amerika Syarikat merupakan negara persekutuan yang dibentuk daripada 13 buah negeri yang pernah menjadi koloni Britain. Amerika Syarikat mempunyai 50 buah negeri dan saiznya luas. Penduduknya terdiri daripada berbilang kaum, namu perpaduan rakyatnya masih utuh.[2]

Pemerintahan Negara Persekutuan

Perlembagaan Amerika menggariskan secara terperinci badan-badan yang memerintah Amerika.

 Presiden Amerika boleh membatalkan undang-undang dengan menggunakan kuasa veto.Presiden juga mengawasi kongres. Walaupun kerajaan persekutuan diberi kuasa yangluas, rakyat tidak bangkit menentang kerajaan.Ini kerana kebebasan mereka tidak diusik. Perkara berkaitan dasar luar dan perdagangan diserahkan kepada kerajaan persekutuan.

Ciri-ciri negara Persekutuan.

Kerajaan pusat tidak diberi kuasa yang banyak. Persekutuan merupakan liga negeri dan bukan kerajaan pusat yang kuat. Kerajaan pusat tidak dapat melaksanakan projek pembangunan kerana kurang sumber kewangan. Kedudukan kewangan kerajaan pusat bergantung kepada sumbangan kerajaan negeri. Kerajaan tidak dibenarkan membentuk sistem perdagangan antara negeri atau negara lain.[3]

Konvensyen Philadelphia 1787.

Dalam Konvensyen Philadelphia 1987 timbul perdebatan hangat tentang kuasa yang akan diberi kepada kerajaan pusat dan yang akan mengawal kerajaan pusat. Persidangan ini membawa kepada pembentukan Perlembagaan Amerika setelah kompromi dicapai dalam kalangan 13 buah negeri.

      Perlembagaan Amerika telah menggariskan secara terperinci badan-badan yang memerintah Amerika Syarikat. Ia dilakukan supaya terdapat satu sistem timbang tara sebagai perlingungan unsur-unsur authoritarian dan radikal.[4]

      Perubahan kedudukan kerajaan selepas abaf ke-18 (Konvensyen Philadelphia)

Antara perubahan ialah memberi kuasa kepadaKerajaan Persekutuan membuat keputusan dalam hal mata wang, mengisytihar peperangan , megenakan cukai, menggubal undang-undang berkaitan bidang kehakiman dan menguasai bidang perdagangan.

Presiden boleh membatalkan undang-undang dengan menggunakan kuasa veto dan boleh mengawal kongres. Kongres pula melalui dua pertiga undi di kedua-dua Dewan Senat dan dewan Perwakilan boleh mengatasi kuasa veto Presiden. Oleh itu, apabila menggubal undang-undang satu pihak boleh mengawasi pihak yang lain.

      Oleh kerana kerajaan Persekutuan diberi kuasa yang lebih luas, rakyatnya juga tidak menentang kerana kebebasan dan hak peribadi mereka tidak diusik dan kuasa berkaitan dasar luar dan perdagangan yang diberikan kepada Kerajaan Persekutuan menjadikan Amerika Syarikat sebuah negara yang berjaya mengawal kedudukan ekonomi dan politik antarabangsa.[5]

---

[1]Mahdi Shuid,Sazlina Othman, Ajurun Begum Ahamed, Teks STPM Sejarah (Sejarah Dunia) Penggal 1,(Bandar Baru Bangi:Penerbitan Pelangi 2015),143.  

[2] Ibid.

[3]“Negara Bangsa”,dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 1,73.   

[4]Mahdi Shuid,Sazlina Othman, Ajurun Begum Ahamed, Teks STPM Sejarah (Sejarah Dunia) Penggal 1,144,

[5] Ibid,145.

Ahmad Zahid dilantik TPM baharu

Oleh MOHD. TURMADZI MADUN

 

NAJIB (tengah) mengumumkan rombakan Kabinet yang melibatkan pengguguran Muhyiddin sebagai Timbalan Perdana Menteri di bangunan Perdana Putra, Putrajaya semalam. Turut hadir ialah Ahmad Zahid (kiri) dan Ketua Setiausaha Negara, Tan Sri Dr. Ali Hamsa.

PUTRAJAYA – Perdana Menteri, Datuk Seri Najib Tun Razak semalam menggugurkan timbalannya, Tan Sri Muhyiddin Yassin dan empat menteri lain dalam rombakan Kabinet selepas mendapat perkenan Yang di-Pertuan Agong, Tuanku Abdul Halim Mu’adzam Shah.

Dalam rombakan Kabinet yang berkuat kuasa hari ini, Najib mengumumkan jawatan Timbalan Perdana Menteri akan diambil alih oleh Datuk Seri Dr. Ahmad Zahid Hamidi yang juga mengekalkan jawatan Menteri Dalam Negeri.

“Keputusan menggantikan Tan Sri Muhyiddin merupakan satu keputusan yang amat sukar tetapi terpaksa saya lakukan agar jemaah menteri dapat bergerak sebagai satu pasukan yang jitu.

“Sebagai anggota Kabinet, perbezaan pendapat dan pandangan tidak sepatutnya dilakukan di forum terbuka yang boleh menjejaskan pandangan umum terhadap kerajaan serta negara.

“Ia juga bertentangan dengan konsep tanggungjawab bersama Kabinet,” katanya ketika mengumumkan rombakan Kabinet di Bangunan Perdana Putra di sini yang turut disiarkan secara langsung menerusi TV1.

SUMBER-Artikel Penuh: http://www.kosmo.com.my/kosmo/content.asp?y=2015&dt=0729&pub=Kosmo&sec=Negara&pg=ne_01.htm#ixzz3hFsk7Nkg Hakcipta terpelihara

Negara Kesatuan Perancis

oleh AHMAD BIN YAAKOB

Hasil Pembelajaran –Membincangkan sistem pemerintahan negara kesatuan dan negara persekutuan.

Negara Kesatuan Perancis abad ke-18-19 (1700-1899)

1.a) Konsep negara kesatuan.

Negara kesatuan merujuk kepada kuasa kerajaan Pusat lebih luas berbanding kuasa kerajaan tempatan yang lebih terhad. Ia juga merujuk kepada pemusatan semua kuasa negara di dalam satu sistem yang memberikan kuasa tertinggi kepada kerajaan pusat.Contoh kerajaan kesatuan ialah Perancis, Britain, Itali dan Jepun.[1]

b.Pemerintahan negara kesatuan.

Konsep negara kesatuan yang diamalkan di Perancis merujuk kepada pemusatan semua kuasa negara sehingga memberi kuasa tertinggi kepada kerajaan pusat.

      Setelah sistem feudal dihapuskan, pentadbiran baharu diperkenalkan di Perancis. Perancis dibahagikan kepada 83 department atau wilayah. setiap department pula dibahagikan kepada cantons atau daerah. Setiap cantons dipecahkan lagi kepada commune.

      Departmen yang ditubuhkan pada tahun 1790 berperanan untuk menguruskan perkhidmatan di kawasan tempatan . Pentadbirannya  diketuai seorangPrefet yang dilantik oleh kerajaan pusat. Setiap prefet bertanggungjawab terus kepada Menteri dalam negeri.

      Di setiap departmen diwujudkan General Council. Ahlinya dilantik pemerintah pusat. General Council menjadi penghubung antara rakyat dan kerajaan pusat.  Commune pula berperanan mendabir kawasan bandar.[2]  

      Commune dibentuk bagi mentadbir kawasan bandar. Institusi ini diketuai oleh Datuk Bandar atau Mayor sebagai ketua eksekutif. Selain itu diwujudkan juga sebuah Majlis Bandaran  (Municipal Council). Antara tugas Commune termasuklah mengendalikan perkara-perkara yang menyentuh pentadbiran di bandar seperti meluluskan permit bangunan, menjaga keselamatan penduduk dan menguruskan pendaftaran perkahwinan.

      Datuk bandar merupakan wakil kerajaan pusat di kawasan bandar. Beliau berperanan untuk menguatkuasa undang-undang tempatan,mendaftar jurutera awam, menguruskan pekerja di kawasannya dan lain-lain. Bagaimana pun keputusan yang dibuat oleh Datuk Bandar boleh dipinda atau dibatalkan oleh kerajaan pusat.[3]

      Commune merupakan isntitusi yang dibentuk bagi memberikan perkhidmatan kepada penduduk tempatan seperti pejabat pendaftaran, mahkamah rendah, jabatan kerja raya, polis tempatan dan sebagainya.[4]

---

[1]Mahdi Shuid,Sazlina Othman, Ajurun Begum Ahamed, Teks STPM Sejarah (Sejarah Dunia) Penggal 1,141.    

[2]“Negara Bangsa”,dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 1,73.   

[3]Mahdi Shuid,Sazlina Othman, Ajurun Begum Ahamed, Teks STPM Sejarah (Sejarah Dunia) Penggal 1,142.     

[4]Ibid, 143. 

Konsep dan peranan raja di Vietnam

BAHAGIAN B SEJARAH ASIA TENGGARA

1.MASYARAKAT

1.1 Institusi pemerintahan

HP-memerihal konsep dan peranan raja

l.l.l Raja

Sistem beraja merujuk kepada bentuk kerajaan yang wujud di sesebuah negara. Pemerintah di sesetengah negara menggunakan gelaran yang berbeza. Pemerintah Vietnam menggunakan gelaran Maharaja manakala pemerintah Thailand menggunakan gelaran Raja. Melalui sistem tersebut, raja atau maharaja bertindak sebagai ketua pemerintah tertinggi dalam negara, menguasai ekonomi negara,menggubal undang-undang, mengetuai angkatan tentera, dan menjadi ketua agama.Raja atau maharaja menjadi golongan yang menduduki lapisan teratas dalam susun lapis masyarakat.

Sistem raja dan maharaja diamalkan bertujuan untuk memelihara keamanan, mengekalkan kemerdekaan, dan menjamin kesejahteraan rakyat dan negara.

Institusi Raja di Vietnam

Konsep raja

 Pemerintah Vietnam menggunakan gelaran Maharaja. Sistem maharaja di Vietnam agak sama dengan sistem maharaja yang diamalkan di Tanah Besar China. Ini disebabkan kedudukan Vietnam yang berdekatan dengan China. Antara tahun III S.M. sehingga 939 Masihi, Vietnam berada di bawah pemerintahan langsung China. Maka secara tidak langsung, Vietnam menerima dan mengamalkan kebudayaan, falsafah, dan ciri-ciri sosiopolitik China.

       Hubungan dan pengaruh China amat jelas dalam institusi pemerintahan Vietnam. Vietnam akan menghantar utusan ke Peking apabila berlaku pertukaran pemerintahan. Sebagai contoh, pemerintah dari keluarga Nguyen diiktiraf oleh peking sebagai maharaja. Maharaja-maharaja Nguyen daripada Maharaja Gia Long sehingga Maharaja Thien-Tri menerima mohor pelantikan daripada wakil Peking yang berada di Hanoi. Hubungan Vietnam-China berterusan sehingga kepada permohonan bantuan dan perlindungan. Pada tahun 1882, Maharaja Tu Duc menghantar utusan diraja ke Peking memohon bantuan apabila menghadapi masalah pencerobohan Perancis.Vietnam menggunakan model pemerintahan China. Contohnya, konsep politik China seperti mandat dari syurga dan amalan dasar tutup pintu yang diterapkan dalam institusi kemaharajaan Vietnam.

Peranan Maharaja

Politik

Raja merupakan ketua kerajaan yang berkuasa mutlak dalam pemerintahan dan urusan keagamaan. Raja berperanan sebagai ketua negara dan ketua pentadbir. Raja mempunyai sumber autoriti dan mempunyai kuasa mutlak dalam pentadbiran. Raja dipercayai mendapat mandat dari syurga atau tuhan untuk memerintah sesebuah negara.

Raja akan melantik pegawai dalam kalangan anggota kerabat diraja dan memberi mandat kepada untuk menjalankan tugas-tugas rasmi dalam bidang keagamaan, melayani aduan rakyat, meraikan duta-duta asing dan lain-lain  hal berkaitan  pentadbiran. Politik dan pentadbiran raja memperlihatkan ciri pemusatan kuasa melalui birokrasi pusat yang kukuh.

       Maharaja berada di puncak pentadbiran dan menjadi tanggungiawab setiap maharaja dari Dinasti Nguyen untuk mengekalkan sistem politik model China dan menentang perubahan. Mempunyai kuasa mutlak dalam semua aspek pentadbiran dan pemerintahan. Hanya maharaja sahaja yang boleh menjatuhkan hukuman bunuh.

       Mentadbir dengan bantuan pembesar di peringkat pusat, daerah, dan kampung.Selaras dengan model China, maharaja dianggap sebagai thein-tu (anak tuhan/syurga), iaitu wakil tuhan yang diberi mandat untuk memerintah. Berdasarkan konsep model China, rakyat memberi kesetiaan yang tidak berbelah bahagi kepada maharaja dan maharaja harus memerintah masyarakat dengan adil dan saksama.

       Bertindak sebagai ketua kerajaan dalam sistem birokrasi dan dibantu oleh enam kementerian yang diketuai oleh golongan Mandarin.Menjadi pengerusi Majlis Tertinggi yang dianggotai oleh enam orang menteri kanan. Tugas majlis ini adalah untuk memberi pandangan kepada maharaja berkaitan dengan hal ehwal pentadbiran.Memelihara kedaulatan negara dan mempertahankan negara daripada ancaman dalam atau luar negara. Ini akan menjamin kedudukan maharaja kekal di puncak kekuasaan.

EKONOMI

 Menguasai semua bidang ekonomi, iaitu kegiatan pertanian, tanah, hasil cukai negara, kegiatan perdagangan, dan perlombongan. Berhak menentukan sistem sukatan, ukuran, dan timbangan. Menduduki hierarki teratas dalam susun lapis masyarakat. Mengetuai adat resam dan adat istiadat dalam masyarakat. Menjadi pemimpin agama Buddha dan penaung kepada golongan sangha Buddha.

SOSIAL

       Menentukan kehidupan rakyat berada dalam keadaan tenteram dan aman selaras dengan konsep mandat dari syurga.Memainkan peranan selaras dengan kepercayaan umum dalam kalangan masyarakat bahawa maharaja merupakan punca ilmu dan kemakmuran ekonomi serta menjadi bapa kepada rakyat. Maharaja bercita-cita untuk membawa imej ibu kota negara China ke Asia Tenggara. Dengan ini, tumpuan utama maharaja ialah terhadap bandar Hue. Bangunan utama di bandar Hue berbentuk seperti istana di China. Hue dibentuk seakan-akan bandar Peking dengan wujudnya Bandar Larangan, Bandar Diraja, dan Bandar Ibu Kota. Semua bangunan dari segi lokasi dan narna ditiru daripada bandar Peking. Misalnya, pintu gerbang di sebelah selatan menuju ke Bandar Larangan diberi nama Pintu Gerbang Puncak atau Ngo Mon.Pemberian nama tersebut bertujuan untuk menghormati raja sebagai manusia yang memiliki martabat yang tinggi di dunia.

2.Raja berperlembagaan di England

Raja Charles II 1660-1685

Pemulihan sistem monarki di England dilakukan berasaskan kompromi dan persefahaman antara raja dengan parlimen. Raja Charles II ditabalkan sebagai raja England. Bagaimanapun parlimen memberi peringatan kepada Raja Charles II bahawa England akan mengamalkan sistem raja berperlembagaan bukannya sistem pemerintahan beraja yang berasaskan teori hak kesucian raja.

      Pada peringkat pemerintahannya, Raja Charles II cuba melaksanakan dasar yang tidak mencetuskan perasaan tidak puas hari parlimen. Sekali lagi soal agama menjadi punca pertelagahan antara parlimen dan raja. Kebanyakan rakyat England bermazhab protestan.Perkembangan di Eropah Barat menimbulkan kebimbangan mazhab Katolik akan berpengaruh semula di England. Kebimbangan ini semakin nyata apabila Raja Charles II mengadakan satu perjanjian sulit dengan Raja Louis XIV dari Perancis yang berperang dengan Belanda. Melalui perjanjian ini, Perancis berharap England kembali di bawah pengaruh Roman katolik.[1]    

      Raja Charles II membuat penhistoharan Diraja yang dikenali sebagai Declaration of indulgence 1672 yang bertujuab memansuhkan undang-undang yang menyekat penganut Katolik melakukan amalan tradisi mazhab mereka. Golongan Katolik juga tidak disekat untuk menjawat jawatan dalam perkhidmatan awam dan pasukan keselamatan. Pihak parlimen bertindak balas dengan meluluskan Test Act 1673 yang melarang orang Katolik memegang jawatan dalam perkhidmatan awam.[2]

      Baginda juga memansuhkan pemerintahan Komanwel dan meluluskan undang-undang mengikis fahaman Puritan dari England.Undang-undang Habeas Corpus Act pada tahun 1679. Akta ini bertujuan mensyaratkan seseorang yang ditangkap mesti dibawa ke muka pengadilan dan diberi sebab mengapa dipenjarakan.Menyekat kuasa raja memenjarakan tahanan politik dengan sesuka hati bagi jangka masa yang panjang tanpa mendakwa si pesalah.[3]

 Wujud perkembangan politik kepartian

Wujud, dua parti (Whig dan Torries) yang dikuasai golongan aristokrat, gentry dan boujuis. Parti Whig ditubuhkan untuk menentang pemulihan sistem pemerintahan beraja mutlak dan memperjuangkan kedudukan parlimen sebagai institusi pemerintahan tertinggi. Selain itu, parti ini  turut berjuang bagi menjamin hak rakyat mendapat perlindungan kehidupan dan harta-benda.

      Raja Charles II meniggal dunia pada tahun 1685 setelah memerintah England selama 25 tahun. Adinda Raja Charles II, Raja James II menaiki takhta. Baginda ingin memulihkan kembali doktrin kuasa suci raja. Beliau melantik pengikutnya yang bermazhab Katolik menjawat jawatan dalam kerajaan dan memegang kedudukan di Universiti. Tindakan baginda bertentangan dengan Test Act.

      Pada peringkat awal, ahli parlimen tidak berhasrat menjatuhkan Raja James II kerana waris takhta akan jatuh kepada puterinya Mary II yang berkahwin dengan Raja William of Orange dari Belanda yang bermazhab Katolik. Apabila Raja James II mendapat seorang putera dengan isteri kedua dari Perancis yang bermazhab Katolik, Parti Whig dan Torries bimbang England akan diperintah oleh raja bermazhab Katolik. Raja james II disingkirkan daripada takhta, Mary II dan suaminya William of Orange ditabalkan sebagai Raja England.Peristiwa ini dikenali sebagai Glorioius Revolution.[4]     

Mary II dan William of Orange menjadi Raja

England selepas berlakunya Revolusi Cemerlang

- Revolusi Cemerlang membawa pengisytiharan beberapa undang-undang oleh parlimen:

a) Pengisytiharan hak:

- Parlimen mesti mengadakan persidangan daripada masa ke semasa

- Parlimen sebagai institusi yang mewakili rakyat

- Parlimen mempunyai keutuhan dalam soal legislatif dan eksekutif

- Rakyat mempunyai hak menghadap raja ke muka pengadilan

- Raja England mesti dari mazhab Protestan

a) Toleration of Act 1699 (Undang-undang Toleransi)

- Beri kebebasan beragama bagi penganut Kristian Protestan

- Bill of Right pada 1699 kemukakan bidang kuasa raja

Raja diiktiraf sebagai ketua negara,Raja tiada lagi kuasa autokratik,Raja tidak boleh memansuhkan undang-undang yang diluluskan parlimen dan Raja tidak boleh campur tangan dalam urusan mahkamah.[5]

      Kesimpulannya, kemenangan parlimen dalam Revolusi Inggeris 1688 merupakan kemenangan demokrasi kelas berharta. Secara keseluruhannya, konflik pemerintahan beraja di England berkisar kepada dua isu, iatu raja yang membelakangkan parlimen dan isu keagamaan.  

---

[1]Mahdi Shuid,Sazlina Othman, Ajurun Begum Ahamed, Teks STPM Sejarah (Sejarah Dunia) Penggal 1,132.   

[2]Ibid.

[3]“Raja Mutlak dan Raja Berperlembagaan”, dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 1,64.

[4]Mahdi Shuid,Sazlina Othman, Ajurun Begum Ahamed, Teks STPM Sejarah (Sejarah Dunia) Penggal 1,132.    

[5]“Raja Mutlak dan Raja Berperlembagaan”, dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM 

Raja mutlak di England

Oleh-AHMAD YAAKOB

HP-Membincangkan membandingkan sistem pemerintahan raja mutlak dan raja berperlembagaan di England dan Perancis pada abad ke-16-18.

1.a) Konsep raja berkuasa mutlak dan Raja Berperlembagaan.

Maksud raja berkuasa mutlak

Sistem Raja berkuasa mutlak bermaksud cara pemerintahan raja yang tidak dikawal oleh parlimen.Melalui sistem ini kehendak pemerintah ialah undang-undang. Kemunculan sistem pemerintahn ini disebabkan kekayaan yang diperoleh raja-raja negara bangsa melalui aktviti perdagangan. Kemunculan sistem ini dapat dikesan di Perancis dan England pada abad ke-16 dan 17. Menurut sistem pemerintahan beraja mutlak, raja dilantik atas kehendak Tuhan untuk memerintah rakyat. Menjadi tanggungjawab rakyat untuk membantu raja dalam menjalankan pentadbiran. Sekiranya raja bertindak kejam dan berlaku tidak adil, rakyat harus menerimanya dengan tenang sebagai hukuman atas dosa yang dilakukan mereka. Pandangan ini diterima oleh pihak gereja dan mendapat sokongan daripada raja-raja negara bangsa.[1]

1.Raja berkuasa mutlak di England

      England berada dalam pemerintahan beraja mutlak sejak abad ke-15 lagi. Sistem beraja mutlak diasaskan oleh Ran Henry VII pada tahun 1485 dan baginda merupakan pengasas Dinasti Tudor. Sistem pemerintahan ini terus diamalkan sehingga tahun 1603.Pemerintahan sistem beraja mutlak terus diamalkan oleh Dinasti Stuart dari tahun 1602 sehinggalah berlaku Revolusi Cemerlang di England.[2]

1.Dinasti Tudor.

Raja Henry VII     - 1485-1509

Raja Henry VIII   - 1509-1547

Mary I                  - 1553-1559

Ratu Elizabeth I   - 1559-1603.

      Setelah berakhir Perang Bunga Ros, makoriti masyarakat di England bersetuju menerima sistem pemerintahan beraja mutlak sebagai alternatif untuk menyelesaikan keadaan huru-hara yang berlaku sebelum ini.[3]

      Melalui sistem pemerintahan beraja mutlak di England, raja berkuasa penuh menggubal dan melaksanakan dasar Kedudukan raja mengatasi undang-undang. Sistem ini dapat membentuk kerajaan yang stabil dan mendapat sokongan rakyat. Raja menjalankan pemerintahan berdasarkan Magna Carta atau Piagam yang digubal untuk mengawal kuasa raja.

      Sistem ini tidak mementingkan kesucian raja. Raja-raja Tudor bekerjasama dan mengawal dua buah parlimen England iaitu House of Lord dan House of Common. House of Lord ialah golongan tuan tanah yang kaya, golongan Bishop dan Kerabat Diraja. House of Common terdiri daripada knight, orang kaya dan peguam.[4]  Raja berjaya menangani tentangan golongan puritan (penganut Protestan) terhadap golongan Anglican.[5] Anglican ialah gereja kebangsaan di England.

      Raja-raja Tudor yang memerintah England berjaya mengawal kedua-dua gereja tersebut dengan baik. Raja-raja seperti Raja Henry VII, Raja Hendry VIII dan Ratu ElizabethI tidak mementingkan prinsip kesucian raja dalam melaksanakan pemerinahan mereka.[6]

Dinasti Stuart (1603-1702)

Raja James I

Berpegang kuatkepada doktrin kuasa raja suci raja. Dasar pemerintahan Raja James I memihak kepadamazhab Katolik. Beliau menghawinkan puteranya dengan puteri Perancis yang bermazhab Katolik. Raja James I membubarkan parlimen pada ahun 1611.[7]

Raja Charles I

Raja Charles I tidak menyukai golongan puritan. Baginda membelakangi parlimen dalam kutipan cukai. Raja Charles I menahan 9 orang ahli parlimen yang menentang baginda. Raja Charles I membubarkan parlimen dan memerinah secara mutlak selama 11 tahun.

---

[1]Sivachandralingam Sundara Raja dan Ayadurai Letchumanan, Sejarah Dunia 1500-1955,123.

[2] “Raja Mutlak dan Raja Berperlembagaan”, dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 1,62.  

[3]Mahdi Shuid,Sazlina Othman, Ajurun Begum Ahamed, Teks STPM Sejarah (Sejarah Dunia) Penggal 1,125.

[4] Ibid,125.

[5]“Raja Mutlak dan Raja Berperlembagaan”, dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 1,63.   

[6]Mahdi Shuid,Sazlina Othman, Ajurun Begum Ahamed, Teks STPM Sejarah (Sejarah Dunia) Penggal 1,125. 

[7]“Raja Mutlak dan Raja Berperlembagaan”, dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 1,63.

    

3.1.1 FAKTOR KEMUNCULAN SEMANGAT NASIONALISME

TEMA 3 NASIONALISME DAN PEMBENTUKAN NEGARA BANGSA

OLEH- AHMAD BIN YAAKOB

Gerakan nasionalisme di Tanah Melayu bermula secaralebih teratur pada awal abad ke-20 . Kesedaran ini timbul sebagai tindak balas masyarakat tempatan yang tidak berpuas hati dengan pentadbiran British. Kesedaran ini diperkuatkan lagi apabila orang Melayu yang menerima pendidikan agama dan sekular dari negara luar mula kembali ke tanah air.Golongan intelektual ini tampil ke hadapan untuk memainkan peranan masing-masing dalam menyedarkan masyakat Melayu yang serba mundur dan ketinggalan melalui pelbagai cara termasuk gerakan persatuan, kelab dan kesatuan.[1]

a.Konsep nasionalisme

Nasionalisme bermaksud perasaan cinta akan bangsa dan tanah air yang mendalam.Ia juga bermaksud keinginan untuk berjuang membebaskan tanah air. Tujuannya ialah untuk menebus maruah bangsa dan menentukan nasib sendiri.[2]

1.Pengaruh agama Islam.

Agama menjadi faktor penting yang menyatukan orang Melayu pada peringkat awal kebangkitan nasionalisme di Tanah Melayu. Pada tahap inigerakan nasionalisme di Tanah Melayu lebih dipengaruhi oleh gerakan Pan-Islamisme di Timur Tengah yang muncul pada akhir abad ke-19 dan awal abad ke-20.

Gerakan Pan Islamisme di Timur Tengah.

Gerakan Pan Islamisme yang dipelopori  oleh Syeikh Muhammad Abduh dan Sayid Jamaluddin al-Afghani bertujuan memberi satu tafsiran baru kepada agama Islam supaya sesuai dengan peredaran zaman bagi mengatasi masalah kemunduran umat islam di seluruh dunia.

      Gerakan Pan-Islamisme berjaya mempengaruhi pelajar Melayu yang mendapat pendidikan di Universiti al-Azhar, Mesir dan lain-lain negara di Timur Tengah. Pada tahun 1906, pengaruh gerakan ini mula dibawa masuk ke Tanah Melayu apabila mereka kembali ke tanah air. Pelajar lulusan dari Timur Tengah memulakan Gerakan Pemulihan Islam untuk menyeru orang Melayu supaya kembali semula berpegang kepada ajaran al-Quran dan hadis.

      Antara tokoh penting gerakan ini ialah Syeikh MohdTahir Jalaludin, Syed Syeikh al-Hadi, Haji Abbas Taha dan Syeokh Muhammad Salim al-Khalili.Kebanyakan mereka berasal dari keturunan Jawi-Arab dan Jawi Peranakan.[3]  

Perjuangan Kaum Muda.

Kemunculan Gerakan Pemulihan Islam ini disifatkan sebagai titik penting dalam perkembangan gerakan kebangsaan di Tanah Melayu.Ia berkait rapat dengan keadaan masyarakat Melayu ketika itu yang serba ketinggalan dalam berbagai bidang  berbanding dengan kaum-kaum lain.

Pada awal kurun ke-20, semangat kebangsaan dibangkitkan oleh golongan pelajar yang mendapat pendidikan di Timur Tengah, khususnya di Mesir. Pelajar yang menuntut di Universiti Al-Azhar telah terpengaruh dengan idea pemulihan Islam yang dibawa oleh Sayid Jamaluddin Al-Afghani dan Syeikh Muhammad Abduh. Setelah kembali ke tanah air pelajar tersebut memulakan gerakan Islah di Tanah Melayu. Golongan ini dikenali sebagai Kaum Muda.Antara tokoh penting dalam gerakan ini ialah Syeikh Tahir Jalaluddin, Syed Syeikh Al-Hadi dan Haji Abbas Muhammad Taha.  

      Idea pembaharuan Kaum Muda disebarkan melalui majalah Al-Imam. Al-Imam telah memberi kesan besar dalam perkembangan pemikiran orang Melayu. Orang Melayu mulai sedar akan kepentingan pendidikan dan ekonomi mereka.Mereka menegaskan pentingnya umat Islam kembali kepada ajaran al-Quran dan Hadis.Pada pandangan mereka, masyarakat Islam ketinggalan kepada kaum imigran bukan disebabkan oleh ketidakupayaan mereka bersaing, tetapi disebabkan kelalaian mereka memahami ajaran Islam sebenar.Bagi mereka masyarakat Melayu masih boleh diselamatkan sekiranya diberi petunjuk kepada ajaran Islam sebenar berlandaskan al-Quran dan Hadis.[4]  

---

[1]Ruslan Zainuddin dan Abd Sukor Yusuf, AceAhead Teks STPM Sejarah Malaysia dan Asia Tenggara (1800-2000)Penggal 3  Edisi Kemaskini,151.   

[2]“Gerakan Nasionalisme”, dalam  Modul Pengajaran dan Pembelajaran STPM Sejarah Penggal 3, , (Putrajaya: Kementerian Pendidikan Malaysia,2013) 56 .  

[3]Ruslan Zainuddin dan Abd Sukor Yusuf, AceAhead Teks STPM Sejarah Malaysia dan Asia Tenggara (1800-2000) ,153

[4]Ong Loo Chen, Pra U Teks STPM Penggal 3, (Bandar Baru Bangi:Penerbitan Pelangi Sdn. Bhd.,2015),142.   

2.Jelaskan sistem pemerintahan persekutuan di Amerika Syarikat. [20m]

      Terdapat beberapa bentuk kerajaan dan pemerintahan yang diamalkan di seluruh dunia. Secara umumnya, ada dua bentuk kerajaan yang boleh dipilih untuk melaksanakan pemerintahan sesebuah negara iaitu kesatuan dan persekutuan' Pemerintahan kesatuan biasanya memusatkan kuasa pentadbiran di dalam suatu sistem tertinggi. Tetapi pemerintahan persekutuan adalah satu bentuk pemerintahan yang membahagikan kuasa antara kerajaan pusat dengan kerajaan tempatan.

      Pada 4 lulai 1776 Kongres dalam persidangan yang diadakan di phitadelphia meluluskan Pengisytiharan Kemerdekaan. Pengisytiharan Kemerdekaan ini telah ditulis oleh Thomas ]efferson' Melalui pengisytiharan ini, 13 tuah koloni digabungkan menjadi Amerika Syarikat yang merdeka

        Umumnya, terdapat beberapa faktor yang mendorong pembentukan pemerintahan persekutuan. Antaranya ialah pertahanan sesebuah negeri yang lemah, kedudukan yang lemah untuk menjalankan aktiviti ekonomi dan sukarela menyertai negara persekutuan. Antara negara yang mengamalkan sistem pemerintahan persekutuan adalah Amerika Syarikat. Kerajaan persekutuan di Amerika Syarikat dibentuk oleh 13 buah negeri yang pernah menjadi koloni British.

        Di dalam sistem pentadbiran di Amerika Syarikat, kuasa kerajaan dibahagikan kepada keraiaan pusat dan kerajaan negeri. Setiap kerajaan ini mempunyai bidang kuasa masing-masing dalam perkara-perkara tertentu.

Pada awalnya Artikel Persekutuan yang digubal selepas Amerika Syarikat bebas daripada British menjadi panduan dalam pembentukan negara Amerika Syarikat. Malangnya artikel ini tidak mampu mewujudkan sebuah kerajaan yang kuat. Hal ini berpunca daripada pembahagian kuasa yang sedikit kepada kerajaan persekutuan. Secara tidak langsung kekurangan ini menjadikan Amerika Syarikat sebuah negara yang lemah dan tidak mampu untuk menjalankan projek-projek pembangunan di samping tidak mempunyai sumber kewangan yang tidak mencukupi. Kerajaan persekutuan terpaksa bergantung kepada sumbangan kerajaan negeri sebagai sumber ekonomi. Pada peringkat ini juga kerajaan persekutuan tidak dibenarkan membentuk sistem perdagangan dengan negeri-negeri ataupun negara lain.

       Oleh yang demikian, Konvensyen Philadelphia 1787 telah diadakan bagi membincangkan tentang kuasa yang akan diberi kepada kerajaan pusat. Walaupun perdebatan hangat telah terjadi, namun satu persetujuan telah dicapai dalam kalangan 13 buah negeri iaitu pembentukan Perlembagaan Amerika. Perlembagaan ini memperuntukkan perkara-perkara penting seperti dasar luar negeri, pertahanan, cukai dan mata wang dikuasai oleh kerajaan pusat.

       Perlembagaan ini turut memberi kebebasan kepada negeri-negeri menggubal undang-undang berkaitan adat dan budaya tempatan mereka serta memberi kerajaan persekutuan kuasa yang lebih besar. Manakala,perlembagaan memperuntukkan hal-hal tempatan terletak di bawah bidang kuasa kerajaan negeri masing-masing. Menjelang 1788, sembilan buah negeri telah mengesahkan perlembagaan tersebut. Namun begitu, oleh kerana pengaruh pihak antifederal, negeri New York masih belum dapat mengesahkan perlembagaan tersebut.

       Walaubagaimanapun hasil usaha golongan federalis seperti Alexander Hamiltory John Jay, dan James Madison dengan menerbitkan buku The Federallsf, akhirnya New York mengesahkan menyokong Perlembagaan Amerika.Walaupun golongan federalis berjaya mendapatkan sokongan awam, namun timbul beberapa masalah yang perlu ditangani kerajaan persekutuan seperti had kuasa dan pemeliharaan hak rakyat dan kedaulatan negeri-negeri.

       Bagi mengatasi masalah ini, beberapa pindaan perlembagaan telah dibuat. Pindaan ini membolehkan kerajaan persekutuan membuat kepufusan berkenaan mata wang, pengisytiharan perang, mengenakan cukai kepada rakyat, menggubal undang-undang kehakiman dan menguasai perdagangan. Perlembagaan Amerika juga menggariskan badan-badan yang memerintah negara bagi melindungi negara dari sebarang unsur-unsur authoritarian dan radikal.

       Perlembagaan telah menggariskan bahawa struktur kerajaan terdiri daripada tiga bahagian iaitu Eksekutif,Perundangan dan Kehakiman. Kuasa Eksekutif diterajui oleh Presiden. Presiden dipilih untuk tempoh empat tahun. Badan perundangan pula adalah Kongres yang terdiri daripada Dewan Senat dan Dewan Perwakilan. Kongres berfungsi untuk mengimbangi kuasa Presiden yang memiliki kuasa veto. Presiden Amerika Syarikat boleh membatalkan undang-undang melalui kuasa veto dan mengawal kongres.

       Namun begitu, melalui dua pertiga undi kongres, kedua-dua dewan dapat mengatasi kuasa veto Presiden. Badan Kehakiman pula adalah Mahkamah Tinggi dan mahkamah-mahkamah lain. Badan ini merupakan badan yang bebas. Seterusnya, pilihan raya pertama bagi Amerika Syarikat diadakan pada 4 November 1789 dan selepas pilihan raya tersebut George Washington telah dilantik sebagai Presiden Amerika Syarikat yang pertama.

Kesimpulannya pembentukan kerajaan persekutuan di Amerika Syarikat dilihat sebagai salah satu cara yang berkesan untuk menggabungkan negeri-negeri yang pernah menjadi koloni British. Kerajaan persekutuan dilihat memberi kuasa yang lebih banyak kepada rakyat dan pada masa yang sama, hak dan kebebasan peribadi rakyat tidak diusik. Keadaan ini sekali gus, dapat membantu Amerika Syarikat muncul sebagai kuasa ekonomi dan politik dunia.

1.Jelaskan ciri-ciri negara Kesatuan dan struktur negara kesatuan di Perancis. [20m]

       Negara kesatuan merupakan sebuah negara yang memberikan kuasa yang luas kepada kerajaan pusat dan kuasa yang terhad kepada keraiaan tempatan. Negara seperti perancis, Britain Itali dan Jepun memilih untuk mengamalkan sistem kesatuan. Negara kesatuan di Perancis terbentuk sebaik sahaja sistem feudal dihapuskan iaitu setelah Raia Louis XVI dan isterinya, Marie Antoinnette dipancung dengan gilotin.

       Antara ciri-ciri kesatuan ialah kesemua urusan negara dipusatkan, beberapa wilayah atau cawangan dibentuk dan diberi kuasa mentadbir beitujuan untuk memudahkan pentadbiran. Kuasa autonomi tidak mencerminkan kebebasan kerajaan tempatan disebabkan kuasa wilayah, bahagian atau cawangan boleh dipinda atau.ditarik balik. Sekiranya sistem ini diamalkan dalam pemerintahan masalah pertindihan tidak akan berlaku kerana sebarang percanggahan antara pembuat dasar dengan pelaksana dasar dapat dielakkan kerana keputusan akan dibuat oleh pemerintahan pusat.

       Kebiasaannya sistem kesatuan amat sesuai dijalankan di negara-negara yang tidak terlalu luas kawasan geografinya. Ini bertujuan memudahkan komunikasi dua hala serta sebarang keputusan boleh dilaksanakan secepat mungkin tanpa amalan red tape.Perancis telah dibahagikan kepada 83 department dan setiap department dibahagikan kepada cantons (daerah) dan commune. Departmentberperanan menguruskan perkhidmatan di kawasan tempatan dan diketuai oleh Prefet Sebuah majlis telah diwujudkan untuk setiap dgpartment yang dikenali sebagai General Council manakala ahli-ahlinya dilantik oleh pemerintah peringkat pusat.

       Department merupakan institusi peringkat tempatan yang menghubungkan penduduk tempatan dengan kerajaan peringkat pusat. Commune pula dibentuk untuk mentadbir kawasan bandar dan diketuai oleh Datuk Bandar (Mayor) sebagai ketua eksekutif. Malah, Majlis Bandaran (Municipal Council) turut diwujudkan. Tugas commune ialah mengendalikan perkara-perkara yang menyentuh pentadbiran di bandar. Antaranya ialah meluluskan permit bangunan, keselamatan penduduk dan menguruskan pendaftaran perkahwinan. Datuk Bandar merupakan wakil kerajaan pusat di kawasan bandar. Antara peranan beliau ialah menguatkuasakan undang-undang tempatan, mendaftar jurutera awam dan menguruskan penduduk di kawasanya.

       Walau bagaimanapun keputusan yang dibuat oleh Datuk Bandar boleh diubah, dipinda

atau dibatalkan oleh kerajaan pusat. Commune merupakan institusi yang dibentuk bagi memberikan perkhidmatan kepada penduduk tempatan seperti pejabat pendaftaran mahkamah rendah, jabatan kerja raya dan polis tempatan.

Kesimpulannya, pihak yang terlibat berhak memilh untuk mengamalkan pemerintahan sama ada secara kesatuan atau persekufuan kerana ini akan memberi kesan kepada keharmonian pentadbiran pusat dan wilayah di negara masing-masing.

Bincangkan perjuangan gerakan islah islamiah dalam perjuangan kesedaran kebangsaan di Tanah Melayu pada abad ke-20.

Gerakan kesedaran yang pertama digerakkan oleh mereka yang berpendi ikan agama dari timur tengah. Mereka menerima pengaruh dan ilham dari gerakan Reformis Islam yang diketuai oleh Syed Jamaluddin al-Afghani dan Syeikh Muhammad Abduh.Kaum muda ini bermatlamat untuk memajukan bangsa Melayu berasasaan  perjuangan agama Islam. Lidah rasmi yang pertama bagi Kaum Muda ini ialah al-Imam.Di antara para pemimpin umatnya ialah Syeikh Tahir Jalaluddin, Syed Syeikh Ahmad al- Hadi, Hj. Abbas bin Mohd Taha dan Syeikh Mohd Salim al-Kalali.

      Antara matlamat perjuanagan Kaum Muda ialah untuk memajukan kaum Melayu berasaskan ajaran lslam.yang sebenar iaitu berpandukan al-Quran dan Hadis. Mereka bermatlamat untuk membebaskan orang Melayu dari amalan-amalan taklid buta serta amalan khurafat serta bidaah. Semua amalan inilah yang menghalang kemajuan orang Melayu. Pengamalan Islam yang sebenarnya merupakan jawapan kepada segala masalah sosial, ekonomi dan politik yang dihadapi oleh orang Melayu.

      Kaum Muda menekankan kepentingan sistem pendidikan kepada bagi.kemajuan orang Melayu. Pendidikan adalah kunci kepada kemajuan. Kaum Muda melihat  pendekatan pendidikan dari sudut yang lebih liberal. Pendidikan di kalangan kaum  perempuan juga dipentingkan. Selain menekankan kepentingan pendidikan agama,  pendidikan bercorak moden seperti penekanan Bahasa Inggeris juga dititikberatkan.

      Di dalam aspek politik, Kaum muda bersikap anti penjajah dan bersikap tidak mahu  bekerjasama. Kaum muda mengacak penjajah Inggeris kerana gagal memberikan  pendidikan yang cukup dan seterusnya memajukan orang Melayu. Kaum Muda  berhasrat untuk membebaskan Tanah Melayu dari penjajahan British.

      Kaum muda juga bersifat anti birokrasi elit Melayu. Raja-raja dan para pembesar Melayu diingatkan supaya memelihara kepentingan orang Melayu. Mereka diseru agar melakukan sesuatu seperti menubuhkan persatuan bagi menggalakkan  pendidikan dan pembangunan ekonomi.

      Kaum muda turut menuntut orang Melayu menceburkan diri di datam bidang  perniagaan, menubuhkan koperasi dan menggunakan sistem kemudahan di bank. Antara strategi perjuangan kaum muda ialah melalui akhbar dan majalah Al-Imam Al Imam muncul pada bulan Julail 1906 di Singapura. Ianya satu penerbitan bulanan dan dihentikan penerbitannya pada bulan Disember 1908. Tujuan al-Imam ialah untuk mengingatkan mana yang lalai dan menjagakan mana yang tidur dan menunjukkan mana yang sesat dan menyampaikan suara yang menyeru dengan kebajikan kepada mereka itu (orang Melayu). Selain itu terdapat juga akhhbar dan majalah lain yang menjadi medan kepada idea dan penulisan kaum muda; Neraca (Singapura 1911-1915), Al-Ikhwan (P.Pinang1926-1931), Saudara (P. Pinang 1928-1941), dan Edaran Zaman (P. Pinang 1925-1930)

      Penyampaian idea perjuangan melalui perbincangan agama dimasjid dan madrasah. Kaum muda juga terlibat di dalam penubuhan Madrasah Al-Ikbal yang dibuka pada 21 November 1907. Melalui madrasah ini mata pelajaran yang bukan bersifat keagamaan seperti bahasa Inggeris, bahasa Melayu, Matematik, Geografi, dan Sejarah telah diperkenalkan bersama mata pelajaran bersifat keagamaan. Madrasah-madrasah lain yang turut diasaskan oleh Kaum Muda ialah seperti Madrasah Al- Hadi (Melaka 1917), Madrasah Muhammadiah (Kota Bharu 1917), dan madrasah Al- Diniah (Kg. Lalang Perak, 1924)

      Kaum muda mendapat tentangan darinada kaum tu. Kaum tua merupakan terdiri daripada hierarki agama rasmi, elit Melayu tradisional dan golongan agama di luar  bandar. Pertentangan pendapat ini berlaku melalui akhbar-akhbar. Lidah rasmi kepada kaum Tua adalah aklbar Lidah Benar dan Suara Benar. Kaum muda telah dianggap sebagai kurang ajar dan tidak bertata susila. Kaum tua menentang kaum muda kerana kegiatan dan idea-idea kaum muda ini menggugat kedudukan mereka sebagai elit agama di dalam masyarakat Melayu sama ada di peringkat negeri mahupun di peringkat kampung-kampung. Para mufti telah mengeluarkan fatwa yang mengutuk kaum muda sebagai kafir dan Qadiani. Kaum muda telah dilarang untuk berkhutbah dan memberi syarahan di masjid. Terdapat beberapa penerbitan kaum yang diharamkan penyebarannya di  beberapa negeri.

      Perjuangan kaum muda boleh dianggap berjaya dilemahkan oleh perjuangan kaum tua. Kaum tua telah menggunakan kelebihan kedudukan mereka sebagai elit agama untuk mempengaruhi sultan dan juga pemerintah Inggeris bagi menekan dan menindas  perjuangan kaum muda. Kaum muda telah gagal untuk mewujudkan gerakan massa. Menjelang tahun-tahun sebelum meletusnya Perang Dunia Kedua, perjuangan nasionalisme Melayu lebih tertumpu pula kepada usaha-usaha untuk memperbaiki taraf sosio ekonomi orang Melayu. Perjuangan corak ini pula lebih mendapat tempat dalam gerakan massa